3400 p.n.e. – sumeryjskie gliniane znaki do liczenia
3000 p.n.e. – starożytne cyfry egipskie – hieroglify
2700 p.n.e. – do ustalenia kąta prostego Egipcjanie użyli trójkąta pitagorejskiego
2000 p.n.e. – twierdzenie Pitagorasa zauważono w kilku kulturach
2000 p.n.e. – Babilończycy wprowadzili sześćdziesiątkowy system liczbowy (do dziś używany przy obliczaniu czasu i kątów)
1300 p.n.e. – pierwsze równanie kwadratowe na „berlińskim papirusie” z Egiptu
1000 p.n.e. – ułamki używane są w starożytnym Egipcie
518 p.n.e. – Pitagorejczycy – opis i dowód twierdzenia o trójkącie prostokątnym
- Kryzys matematyki – nieznajomość liczb niewymiernych – rozwiązywano geometryzacją matematyki
360 p.n.e. – Platon – bryły platońskie – dowód, że istnieje tylko 5 wielościanów foremnych
350 p.n.e. – Arystoteles z Stagiry – definiuje logiczną argumentację, dzięki której powstają dowody matematyczne
300 p.n.e. – Euklides z Aleksandrii – opisał całą znaną matematykę, geometria euklidesowa
240 p.n.e. – Eratostenes – zmierzył wielkość Ziemi za pomocą geometrii
230 p.n.e. – Archimedes z Syrakuz – aproksymuje liczbę pi za pomocą metody poligonów wewnątrz koła
225 p.n.e. – Apoloniusz – opisał krzywe stożkowe i krzywe
50 p.n.e. – w Indiach powstały podstawy dziesiętnego systemu liczbowego z 9 cyframi
46 p.n.e. – kalendarz juliański (365 dni zamiast 446 ☺ )
100 n.e. – Heron z Aleksandrii – po raz pierwszy wspomina o liczbach urojonych
Po zaniku świata antycznego matematyka w Europie upada i nadchodzi złoty wiek świata arabskiego
595 – wprowadzenie hindusko-arabskiego systemu liczbowego
800 – Muhammad ibn Musa al-Chuwarizmi – opisuje zasadę algorytmu (ciąg jasno zdefiniowanych czynności prowadzących do rozwiązania problemu) i wprowadza pojęcie algebry
876 – zero uznano w Indiach za liczbę
1202 – Leonardo z Pizy zwany Fibonacci – ciąg Fibonacciego, algebra wprowadza do matematyki symbole
1435 – wykorzystanie geometrii w sztuce – naturalistyczne przedstawienie przestrzeni i odległości
1581 – odkryto równania nieliniowe (dzięki analizie napięcia struny lutni i wysokości tonu)
1545 – Gerolamo Cardano – wzory Cardana jako rozwiązanie równań sześciennych (x3) i równań 4. stopnia (x4)
1591 – Francois Viéte – wprowadza do algebry x i y
1614 – John Napier – rozwija logarytm – skomplikowane mnożenie i dzielenie można przekonwertować na proste dodawanie i odejmowanie
1621 – Pierre de Fermat – wielkie twierdzenie Fermata
1622 – suwak logarytmiczny jako poprzednik kalkulatorów
1629 – Albert Girard – opisuje liczby zespolone
1636 – Pierre de Fermat i René Descartes (Kartezjusz) – podstawy geometrii analitycznej
1637 – René Descartes (Kartezjusz) – tworzy kartezjański układ współrzędnych
1642 – Blaise Pascal – pierwszy kalkulator mechaniczny
1653 – trójkąt Pascala – przyrząd do szukania współczynników dwumianowych
1654 – Pascal i Fermat – prawa teorii prawdopodobieństwa – do prognozowania możliwości wygranej
1665 – zasada indukcji – działanie od znanego do nieznanego
1666 – Isaac Newton i Gottfried Wilhelm von Leibniz – odkrycie rachunku różniczkowego (niezależnie od siebie)
1703 – Gottfried Wilhelm von Leibniz – szczegółowo bada liczby binarne jako podstawę rewolucji cyfrowej
1736 – Leonhard Euler – liczba Eulera e i równanie Eulera – stosunek między podstawowymi liczbami 1, e, i oraz π
1788 – Joseph-Louis Lagrange – podstawy rachunku wariacyjnego
1799 – Carl Johan Friedrich Gauss – podstawowe twierdzenie algebry (każde równanie wielomianowe ma rozwiązanie)
1799 – Gaspard Monge – założenie geometrii wykreślnej, opisuje rzuty Monge’a
1817 – Bernard Bolzano – zajmował się analizą matematyczną i sformułował twierdzenie Bolzana (twierdzenie o średniej wartości funkcji)
1820 – Augustin Louis Cauchy – granica funkcji
1822 – Joseph Fourier – transformacja Fouriera (przekształcenie fal złożonych [muzyka, światło] na proste fale sinusoidalne)
1829 – odkrycie geometrii nieeuklidesowej (Gauss, Bolyai, Łobaczewski)
1831 – Évariste Galois – podstawy teorii grup
1835 – Adolphe Quetelet – definiuje przeciętnego człowieka (stosuje matematykę dla populacji ludzi)
1837 – Siméon Denis Poisson – rozkład zdarzeń losowych (np. uderzenie pioruna), rozkład Poissona
1843 –- William Hamilton – liczby rzeczywiste są podzbiorem liczb zespolonych, liczby zespolone są podzbiorem kwaternionów
1847 – algebra Boole’a – przekształca codzienne problemy w postać matematyczną
1858 – Augustus Möbius – jednostronna wstęga – wstęga Möbiusa
1859 – Bernhard Riemann – hipoteza Riemanna
1871 – rozkład Maxwella-Boltzmanna określający rozkład prędkości cząstek gazu
1872 – Richard Dedeking – definiuje liczby niewymierne
1873 – Georg Cantor – teoria mnogości (nieskończona liczba nieskończonych zbiorów)
1889 – Francis Galton – losowe odchylenia od wartości średniej tworzą krzywą Gaussa
1900 – David Hilbert – matematyka ma być najpierw w jasny sposób zdefiniowana i stawia 23 problemy matematyczne na kolejne stulecie
1905 – Albert Einstein – matematyczne wyrażenie stosunku energii i masy
1908 – genetyka populacyjna wykorzystuje pracę Gregora Mendela dla gatunku ludzkiego
1913 – Bertrand Russell – sprowadzenie matematyki do zbioru zasad logicznych (atomizm logiczny)
1926 – mechanika kwantowa – matematyczny opis subatomowego świata
1930 – Kurt Gödel – twierdzenie o niezupełności matematyki
1944 – teoria gier – matematyka w konkurencji rynkowej, strategii wojskowej i polityce
1948 – liczby binarne używane do transferu danych
1961 – Edward Lorenz – teoria chaosu
1972 – René Thom – teoria katastrof
1972 – Benoit Mandelbrot – definiuje fraktal
1977 – RSA algorytm szyfrowania kluczem publicznym dla bezpiecznej wymiany danych w Internecie
1987 – samoorganizująca się krytyczność
1995 – Andrew Wiles – udowodnił twierdzenie Fermata
1996 – pierwszy dowód matematyczny przeprowadzony przez komputer
2000 – Instytut Matematyki Claya publikuje 7 problemów milenijnych. Za rozwiązanie każdego z nich oferuje milion dolarów.