Tangram to jedna z najsłynniejszych, a zarazem najstarszych łamigłówek. Celem łamigłówki jest stworzenie określonego kształtu przy wykorzystaniu wszystkich siedmiu płaskich elementów. Każdorazowo określony jest tylko kształt jego konturów i należy prawidłowo ułożyć poszczególne elementy. Elementów jest siedem. Dwa duże trójkąty, dwa małe, jeden średni, jeden kwadrat i równoległobok. Jako ciekawostkę podaje się, że istnieje ponad 6500 układów tangramu. W języku chińskim łamigłówka nosi nazwę czchi cz’iao T’u, co można przetłumaczyć jako pomysłowo rozciętych siedem elementów.
Tangram stanowi jedną z najstarszych łamigłówek w ogóle. Pierwsza udokumentowana księga tanów (poszczególnych zadań) pochodzi z 1813 roku. W tym czasie łamigłówka ta była już w Chinach bardzo popularną zabawą. Mówi się, że łamigłówka ma przeszło tysiącletnią historię.
Do Ameryki łamigłówkę przywiózł kapitan statku handlowego Trader M. w lutym 1816 roku. Dwie księgi tanów, o nazwie Sang-Hsia-k’o, zdobył, gdy jego statek cumował w porcie w Kantonie. Księgi przywiózł do Filadelfii i pierwsze książki tanów wydane w Ameryce ukazywały się właśnie na bazie tych chińskich oryginałów.
Łamigłówka dotarła też do Anglii, gdzie stała się bardzo modna. Pasja do układania bardzo szybko rozprzestrzeniła się w innych europejskich krajach. W czasie pierwszej wojny światowej łamigłówka była popularna wśród żołnierzy po obu stronach.
Zasady tangramu
Celem jest ułożenie kształtu, którego znamy tylko kontury.
Przy układaniu należy wykorzystać wszystkie części, żaden z elementów nie może zostać niewykorzystany.
Poszczególne elementy muszą leżeć obok siebie na płaszczyźnie. Nie można nakładać jednego na drugi. Muszą stykać się bokiem lub przynajmniej rogiem.
Elementy można dowolnie obracać.
Rozwiązanie:
